Κορίτσι μου, γιατί μελαγχολείς
πως σ’ αγαπώ στο δίνω και γραμμένο
σου έτυχε στο ζάρι της ζωής
καλό παιδί μα κακομαθημένο

Επιπόλαιο με λες
που μιλάω με πολλές
και μεθάω και συχνά ξενοκοιμάμαι
Δεν αλλάζω εγώ μυαλά
σ’ αγαπάω μεν, αλλά
έτσι ήμουν, έτσι είμαι κι έτσι θα `μαι

Εγώ είμαι σαν το κύμα του γιαλού
που μέρα νύχτα έρχομαι και πάω
δε δίνω την καρδιά μου όμως αλλού
παρά σε σένανε που αγαπάω

Επιπόλαιο με λες...